Vücutta, emme-basma tulumbası görevini yapan kalp ve damar sistemleri vardır. Bu sistem hayatımızda o kadar açık görülür ki, her an nabzımızı tutmakta ve vücudumuzun en ücra yerlerine kadar kanın pompalanıp taşınmasını sağlamaktadır. Hayatımıza canlılık kazandıran bu sistem, biz hiç farkına varmadan, hayat boyu, Allah deyip atar. Dervişler, "La ilâhe illallâh, La ilâhe illallâh..." ritminin kalp atışlarına denk geldiğini söylerler. İnsan, "La ilâhe illallâh, La ilâhe illallâh" demeye başlar ve vücudu ayakta tutan kanı, bedenin en ücra yerlerine kadar pompalar.Kanın taşınmasında ise kılcal damarlar vazife görür. Bu damarlar tıpkı su boruları gibidir; su borularının duvarlarının zamanla kireçlenmeden dolayı tıkanması gibi, damarlar da oluşan yağ tabakalarıyla zamanla sertleşir ve görevini yapamaz hale gelir. Bu durumda en çok zarara uğrayacak olan uzuvlar ise, el-ayak parmaklarının uç kısımları, beynin son noktası gibi kalbe en uzak dolaşımının sağlıklı bir şekilde işlemesi gerekmektedir. İşte abdest suyu, buna yardımcı olur ve kalbe en uzak noktadaki kılcal darmarları harekete geçirir. Bu ise, biyolojik olarak kirlenen kanın kalbe geri dönüp temizlenmesi ve yeniden süzülüp o uzuvlara ulaşarak onların canlılığını koruması açısından çok önemlidir. Allah (c.c) abdesti emreden ayetinin sonunda "Allah size herhangi bir güçlük çıkarmak istemiyor; fakat sizi tertemiz kılmak ve size nimetini tamamlamak istiyor, umur ki şükredersiniz"[162 Maide, 5/6]
